oto niepełny rejestr sytuacji krańcowych. Ratownik ma przywilej narażania się w znacznie większym stopniu niż na przykład turysta, ale jest tylko człowiekiem. Są takie dramatyczne momenty - na szczęście należą one do rzadkości - kiedy kierownik akcji musi podjąć decyzję, czy stwierdzać zgon wspinacza, ryzykując życie ratownika, czy też uznać, że dostępne wzrokowo symptomy są wystarczające i nie istnieje konieczność ich dotykalnego potwierdzenia. Inaczej oczywiście rzecz wygląda, gdy wspinacz wykonuje jakiekolwiek ruchy świadczące o tym, że żyje. Wtedy obowiązkiem ratownika jest dojście do niego. Ale czy za każdą cenę?<br>Z roku na rok mit Kazalnicy słabł, przybywało bowiem haków na wspinaczkowych drogach i