sam, co czynił niebezpieczne wyprawy do wnętrza domu i wynosił drzwi - a nie ulega wątpliwości, że to ten sam - sprawa z nim może być niebezpieczna.<br>Adaś zadrżał w tej chwili i serce w nim zamarło: poczuł na zroszonej potem twarzy miękkie uderzenie. Ach, to tylko ogromna, jedwabista ćma... Osłabnął ze wzruszenia i czekał długo, aż niespodziana trwoga ścieknie jak czarna woda ze zmartwiałego serca. Pomyślał z rozpaczą, że omal nie krzyknął...<br>Począł posuwać się jeszcze ostrożniej i odpoczywał coraz częściej. Nie zdając- sobie dobrze sprawy, którędy pełznie po nieznanym terenie, raz po raz podnosił ostrożnie głowę od ziemi, aby dojrzeć wyniosły