daleko mniej doskonały od roślinożernych gadów ssakokształtnych, skuteczniej zapewne unikały pożarcia przez swoich zwinnych drapieżnych pobratymców. Doprowadziło to do praktycznie pełnego wymarcia gadów ssakokształtnych, najpierw drapieżnych, a potem również roślinożernych (ryc. 14.5). Pierwszymi roślinożernymi gadami naczelnymi były pokrewne wodnym fitozaurom pancerne aetozaury. Najstarsze ich szczątki (Stagonolepis) znane są dopiero <br>z początku późnego triasu (m.in. Krasiejowa), ale były już wówczas wyspecjalizowane anatomicznie. Musiały mieć już za sobą długą ewolucję. Roślinożerność uformowała się do tego czasu również w gałęzi dwunożnych gadów naczelnych wiodącej do dinozaurów.<br>Silesaurus z Krasiejowa miał całkiem wąską miednicę i trójpalczaste, przystosowane do biegu kończyny, podobnie jak pierwsze dinozaury