z nie umotywowanym pacjentem". Jest to zatem odsłanianie części siebie, ale "siebie publicznego", czyli mówienie o tym, co jest "przetrenowane w opowieściach", dość typowe i nie wiąże się z "niebezpiecznymi" emocjami. Takie wyznania pomagają też mówiącemu wytłumaczyć się i zmniejszyć odczuwane napięcie. Pojawia się uspokajające wyjaśnienie: "jestem zdenerwowany, ale to z racji moich kłopotów z szefem". W odczuciu uczestników temat szefów i pacjentów jest dodatkowo właściwy z tej racji, iż prawie wszyscy przyjechali z nastawieniem, by przede wszystkim, lub obok innych celów, podwyższyć również swoje kwalifikacje zawodowe.<br><br>Pojawiają się także "opowiadania o rodzinie", a zwłaszcza dzieciach, przy czym na tym etapie pełnią