rozlicznych tekstach dramaturgów: w rozprawach, polemikach, w krytyce, w listach... Świadomość teatralna była nierozdzielnie spojona ze sztuką pisania dramatów, niezależnie od tego, czy były one pisane dla konkretnej sceny. A gdy rozprawiano o dramacie, za rzecz oczywistą uważano jego sceniczne przeznaczenie.<br>U nas o dramacie pisze się wiele, o teatrze z rzadka (bo i nie był to czas jego wielkich osiągnięć), a olśniewająco odkrywczą rolę spełniły dopiero rozprawy Zbigniewa Raszewskiego, ukazujące wpływ europejskiego teatru na wyobraźnię Mickiewicza i Słowackiego.<br>Można ów teatralny kontekst potraktować jeszcze szerzej, świadomość teatralną także Polaków ująć w kategoriach nie tylko inspiracji, lecz jako nieoddzielną część całości, którą