nam przyjść w ten sposób z pomocą, ale jego zamaskowana wspaniałomyślność była zbyt przejrzysta. Nie ulegało wątpliwośei, że Gawlik świetnie sam sobie radzi z warsztatem i że kwalifikacje ojca nie mogą tu mieć żadnego zastosowania. Pensja 120 rubli miesięcznie stanowiła więc upokarzający datek z kieszeni wuja i nawet Gawlik wyraził ż tego powodu zdziwienie:<br><br>- Szkoda czasu i atłasu, ganie inżynierze - powiedział mnąc w rękach maciejówkę. - Owszem, bywają warsztaty, ale to? - wskazał szerokim gestem wnętrze szopy. - Tu kowala potrzeba, a nie inżyniera... Zresztą... Nic mi do tego... Jak pan uważa...<br><br>Od strony podwórza na wysokości pierwszego piętra biegła wzdłuż domu drewniana galeryjka