w jego kieszeni maszynka, która mu przypomina o jakimś terminie nagranym jego głosem. Nigdy nie zapomnę pewnego lotu do Ameryki i z powrotem, w trakcie którego Janusz "obcował" sobie ze swoim przyjacielem - komputerem. Na nieszczęście wszystkich pasażerów biznesclass, wgrał sobie w przyjaciela śmiech swojej ukochanej żony, Elżbiety, który odzywał się za każdym razem kiedy się Janusz pomylił. Śmiała się i śmiała, a w końcu kiedy zasnął w powrotnej drodze, obudził nas wszystkich jego przypominacz z kieszeni i radosnym głosem Elżbiety zawiadomił: Witaj w domu!... A mieliśmy siedmiogodzinne opóźnienie. Śmiałam się z tego długo i tym razem bezduszność elektronicznych przyjaciół wydała mi się zachwycająca