minie &#150; rozejść się, często bezpowrotnie. W momentach spotkań cały ten świat żył chwilą, plotką towarzyską, fajerwerkiem dowcipu, miłostkami. Nikt z uczestników przypadkowych spotkań nie brał ich na serio, traktując je jako sposób spędzenia nadmiaru wolnego czasu, w zgodzie z wymogiem obyczajów. W jednym z listów przyjaciel Potockiego Kazimierz(?) Ustrzycki zabawnie opisał wieczór, na którym &#150; zmuszony do pozostania w domu z powodu bólu zęba &#150; zgromadził u siebie towarzyskie panopticum: jakąś niemiecką wysokość, francuskiego markiza, rosyjskiego księcia i Anglika, któremu dokuczał spleen.<br> Poczucie nudy, doświadczanie spleenu jest wszechobecne w korespondencji Potockiego i jego przyjaciół. Lozanna, która wydała się w pierwszym