czasem zastąpione przez "szlachectwo matury".<br>Tak więc tradycyjnie i w sposób uproszczony praca łączyła się niemal wyłącznie z trudem fizycznym, uwikłana w całą sieć stereotypów i resentymentów. Julian Klaczko, omawiając w 1857 roku &lt;name type="tit"&gt;Krewnych Józefa&lt;/&gt; Korzeniowskiego, powieść bardzo wówczas poczytną, atakował pisarza nie tylko za lojalistyczną i ugodową postawę wobec zaborcy, ale także za stosunek do problemu pracy. Oto szlachecki syn Zabuski zostaje stolarzem - przypadek jednak wówczas bulwersujący opinię publiczną: &lt;gap&gt; <br>Jakkolwiek więc praca jest &lt;q&gt;koroną życia prywatnego, pierwszymi podwalinami wszelkiego życia publicznego&lt;/&gt;, płaski pragmatyzm w tej mierze oburza Klaczkę: &lt;gap&gt; Oznacza to dla krytyka "kuchenną moralność", która zagraża życiu duchowemu i kulturze