dom bez oczu.<br>Ale domy nie tylko patrzą. Domy również mówią i słyszą. Ten dom był głuchoniemy. Jego drzwi były przeważnie zamknięte i nie chłonęły żadnych dźwięków z zewnątrz. Stał milczący, jakby w środku nigdy nie było żadnego życia.<br>Wokół domu również nic się nie działo. Nie było tam ani zabudowań gospodarczych, ani sadu czy ogrodu. Od południa, po drugiej stronie drogi, rósł szpaler drzew, które zabierały obejściu i światło, i niebo. Tylna ściana domu przywierała niemal do stromej skarpy koryta strumienia, który był tutaj jedyną rzeczą wydającą dźwięki.<br>Drzewa i strumień były jedynymi zorientowanymi obserwatorami cichego życia Murki. Może one