autentycznego zespołu. Poczynając od końca lat 50., w ciągu lat 60. i 1.poł.lat 70. zaczęto zabudowywać blokami wiele, pozbawionych pierwotnej zabudowy mieszkaniowej, przestrzeni centrów historycznych. W obszarze zniszczonych średniowiecznych centrów powstały współczesne dzielnice mieszkaniowe w &lt;name type="place"&gt;Słupsku&lt;/&gt;, &lt;name type="place"&gt;Koszalinie&lt;/&gt;, &lt;name type="place"&gt;Kołobrzegu&lt;/&gt;, &lt;name type="place"&gt;Kętrzynie&lt;/&gt;, &lt;name type="place"&gt;Oleśnicy&lt;/&gt;, &lt;name type="place"&gt;Świdnicy&lt;/&gt;, &lt;name type="place"&gt;Starogardzie&lt;/&gt;, &lt;name type="place"&gt;Pyrzycach&lt;/&gt;, &lt;name type="place"&gt;Choszcznie&lt;/&gt;, &lt;name type="place"&gt;Drawsku&lt;/&gt;.<br>Rozpisywano konkursy na zabudowę zniszczonych dzielnic staromiejskich, m.in. w Lubiniu i Legnicy, zakładając konieczność poszukiwań formy nowoczesnej, ekonomicznie uzasadnionej, ale nie przekreślającej zachowanych wartości zabytkowych. Tak sformułowane warunki konkursu były jednak dość dowolnie rozumiane, zarówno przez projektantów jak i przez jurorów. Najczęściej zachowanie historycznego układu przestrzennego ograniczano do utrzymania podstawowej siatki ulic, wyznaczanej