chłopakiem, nawet nie był moim kochankiem; pamiętasz, dostałam dwanaście razy tym pieprzonym sznurem i nie płakałam, bo ja nie umiem płakać. <br>Rzeczywiście nie widział nigdy, by płakała, nawet w dzieciństwie.<br>- Ale czy myślisz, że jeśli nie ma łez, to nie ma bólu?<br>I pokazując w przestrzeń, zakreśliła łuk.<br>- To wszystko zadaje ból... Miasto, Wisła, gwiazdy.<br>Wiedział, że cierpiała, ale nie umiał jej pomóc, bo jak pomóc komuś, czyim źródłem cierpienia jest wszystko; z nieszczęsną męską logiką próbował dociec istoty rzeczy, ale Milka odpowiadała zawsze ogólnikami, jak ten o gwiazdach, względnie skargą na bezmiar codziennych spraw. Najpierw obudzenie się w tym domu