to nie był miech żaden, to raczej płetworęki mors męczący się z braku wody.<br>- Masz, żryj, ty pierdolony zomowcu. Trzeba was było powybijać. Wszystkich, co do jednego - syknął przez zęby i z całych sił rzucił klucze w stronę schodów.<br>No i po zabawie. Finito. Teraz świat powinien stanąć na wysokości zadania, przyjść w sukurs Zygmuntowi i jego perypetiom, lecz nic takiego nie nastąpiło. Świat nie pociemniał, nie ozwał się żaden pomruk z nieba, miasto nie zamarło. Żadnego odpowiedniego do sytuacji komentarza. Wprost przeciwnie, wypogodziło się. Chmury wschodnie zapadły w przedpołudniowy letarg. Upodobniły się do śpiących więźniów, których budził niespokojny sen. Podrywały