o niej dziwne rzeczy. Kto? Małgosia i Krzysiek. Byli zbulwersowani. Nie poznała ich, w ogóle zdawała się nic nie poznawać. Szła jak w malignie, z zamglonym, nieobecnym spojrzeniem, w jakimś przerażającym samozatopieniu. Oboje z Krzysiem byli pod ogromnym wrażeniem, to wrażenie było pewnie pogłębione przyrównaniem do własnej kondycji. Piękni, zwycięscy, zadbani, byli wobec niej mieszkańcami zupełnie innego świata, świata zakwitającego sukcesu... a przecież granica jest wciąż jeszcze widoczna... a za tą granicą snują się jak widma tacy jak ona, chwiejna, z nieobecnym, błąkającym się po przestrzeni albo w siebie zatopionym wzrokiem. Słuchałem tego wszystkiego i myślałem swoje, ale przecież takie mroczne