że za sceną, ale na scenie wszystko jest relacjonowane. A na scenę Dumas wprowadził w tym dramacie dwie pełne ludzi karczmy. W Teresie akcja toczy się na pograniczu kazirodztwa, w Wieży Nesle autor wprowadził element seksualnej perwersji: starzejąca się królowa dobiera sobie młodych kochanków i zabija ich po zaspokojeniu swych żądz. W natłoku wydarzeń widz nie zdąża wyłowić licznych nieprawdopodobieństw. Jak pisano w recenzji Mademoiselle de Belle Isle, Dumas nadto sprytnie komplikuje akcję, na przykład wprowadzając motyw przysięgi, która uniemożliwia bohaterowi proste wyjaśnienie faktów.<br>Dumas był jedynym romantycznym pisarzem, który często odwracał uznaną wówczas hierarchię sztuk, słowo podporządkowując teatrowi. Pisał teksty