Podrapał się po<br>głowie, jakby nie wiadomo było, gorzej to czy lepiej, że lewego. - Psia<br>jucha - powtórzył. - Ale płakać nie pomoże. Znajdziecie. Kto by się tam<br>na jednego buta połakomił. I lewego. Mańkutów znów tak wiela nie ma. W<br>naszej wsi chyba trzech wszystkiego. - I zaczął wyliczać, ale dwóch<br>ledwo zagiął na palcach ręki, a trzeciego nie mógł jakoś znaleźć,<br>chociaż sobie powtarzał: - Który to trzeci? Psia jucha, który trzeci? -<br>Krzyknął w stronę izby: - Zośka! Nie pamiętasz, kto u nas we wsi<br>mańkut?<br> Wychyliła sią zza jego pleców gospodyni.<br> - Na cóż ci mańkuty?<br> - A bo chłopak zgubił buta.<br> - Chryste Miłosierny! - Wyszła