z drugiej połowy XIX w., a więc z okresu uprzemysłowienia kapitalistycznego. Sieć osadnictwa miejskiego jest daleko starsza, dlatego przestrzenna struktura ulega modyfikacji i przebudowie. Obecnie można to osiągnąć głównie poprzez nowe inwestycje, które muszą być lokalizowane zgodnie z perspektywicznym planem zagospodarowania kraju. <br> Modyfikacje nie mogą pójść jednak w kierunku równomiernego zagospodarowania kraju, byłoby to bowiem sprzeczne z zasadą rentowności gospodarki. Nastąpi więc dalsze zróżnicowanie zagospodarowania, zgodne z intensyfikacją i specjalizacją produkcji i usług. Główną rolę nadal będą odgrywać aglomeracje. Dysproporcję zaostrzą się pod względem wytwarzanego dochodu narodowego, natomiast powinny zmaleć pod względem konsumpcji. Nakłada to obowiązek na organa centralne, kierujące gospodarką