z Adlerem po imieniu. Nabrałem też przekonania do Amblarda i nie chcąc robić mu przykrości, poddawałem się różnym zabiegom, które wykonywał na mnie, jak sądzę, dla wprawy. Dałem się również namówić do zażywania "pigułek szczęścia", wytwarzanych przez szpitalny dział farmaceutyczny. Potem dowiedziałem się z prasy, że stosowanie tych pigułek jest zakazane przez wydział zdrowia, czułem się przeto w obowiązku poinformować poufnie prokuraturę przy Trybunale w Strasburgu o praktykach Amblarda. Poza tym okazywałem mu nadal życzliwą sympatię, na którą całkowicie zasługiwał. Garraud często przychodził do mnie na kieliszek koniaku i prowadził ze mną długie dyskusje, po których odczuwałem wyraźne odprężenie. Rozmowy z