domowa w latach 1605-1613, której nieszczęścia powiększyła interwencja sąsiadów: Polski i Szwecji. <br><br> Czytelnik polski dobrze zna koleje losów Dymitra Samozwańca i Maryny Mniszchówny, triumfy wojenne hetmana Stanisława Żółkiewskiego i dzieje załogi polskiej na moskiewskim Kremlu. Nie warto przypominać tu tych wypadków, czasem godnych podziwu z naszej strony, ale częściej zakłopotania i wstydu. Ważniejszy jest wpływ tego wszystkiego na społeczeństwo moskiewskie, na szybko rozwijającą się myśl polityczną różnych stronnictw młodej Rosji, które - pozbawione chwilowo zarówno czci dla carskiego autorytetu, jak i strachu przed władzą - zaczęły budować nowe koncepcje państwa opartego na konsensie społecznym i kontrolowanego przez przedstawicielstwo społeczne. Wielka w tym