pogładziła ciemny brzeszczot z lśniącymi jak lustra krawędziami.<br>- Weź go - rzekł powoli Esterhazy, patrząc na Ciri szeroko rozwartymi oczami. - Weź go. Weź go do ręki, dziewczyno. Weź...<br>- Nie! - krzyknął nagle Bonhart, podskakując, chwytając Ciri za ramię i odpychając ją gwałtownie i mocno. - Precz! <br>Ciri upadła na kolana, żwir podwórza boleśnie zakłuł dłonie, którymi się podparła.<br>Bonhart zatrzasnął pudło. <br>- Jeszcze nie teraz! - zawarczał. - Jeszcze nie dziś! Jeszcze nie nadszedł czas!<br>- Najwidoczniej - przytaknął spokojnie Esterhazy, patrząc mu w oczy. - Tak, najwidoczniej jeszcze nie nadszedł. Szkoda.<br>- Nie na wiele to się zdało, wielmożny trybunale, myśli tego miecznika czytać. Myśmy tam szesnastego września byli, trzy