ich słuchania. Nadawane przez zagraniczne radiostacje dźwięki walców wiedeńskich czy bostonów były skrzętnie zagłuszane. Całe społeczeństwo eufońskie musiało śpiewać serie dwunastodźwiękowe i tylko dwunastodźwiękowych szeregów mogło słuchać. Umilkły w przedszkolach takie piosenki, jak "Wlazł kotek na płotek", a jeśli po domach rozbrzmiewały czasami pieśni w rodzaju "Góralu, czy ci nie żal?", to po tylu latach indoktrynacji śpiewane były fałszywie, bez jakiejkolwiek melodii, wprost kakofonicznie, czyli - inaczej mówiąc - dodekafonicznie, a o to przecież ideologom dodekafonii chodziło.<br>Niezgodny z prawami akustyki system rozregulował doszczętnie gospodarkę dźwiękową. W ostatniej fazie panowania systemu drukowano w Eufonii olbrzymie ilości dodekafonicznych partytur, nie mających żadnego pokrycia w