i postaci fikcyjnych mamy prawo powiedzieć, że postać szeleści papierem, że sytuacja jest podyktowana ideologicznym schematem a nie obserwacją konkretnej rzeczywistości, że pisarz stał się propagandzistą, a mówiąc mniej delikatnie - załgał się.<br> Wróćmy do roku 1964, aby przez chwilę wczuć się w sytuację duchową Christy Wolf, gdy stoi na trybunie żałosnego spędu takich właśnie załganych pisarzy i zadaje cytowane uprzednio pytanie: czym jest veritas, die Wahrheit, prawda? Kim jest ona sama, Christa Wolf, w chwili, gdy wygłasza te słowa? Jest kimś, kto z całą pewnością zna przynajmniej pewien ułamek prawdy o otaczającym go świecie. Jest kimś, kto pięć lat wcześniej poznał