niezbyt odległa cisza cmentarna.<br>Ową ciszę na krótko zakłóca nieprzytomnie zapity, sztormujący od ściany do ściany człowieczek, ze srebrnymi łuskami we wło sach i ze łzami w oczach.<br>Nim zdążył cokolwiek zamówić, już go przepędzono od baru.<br>Zamierza się pięścią w ladę, ale świat obsuwa się pod stopami, a chybiony zamach pięści niesie go wprost na kacze nosy!<br>Na szczęście nowy przechył pokładu "Korala", osłania ich świeżo bielona ściana! Osłania - i uderza! Aż dudni, i w niej, i w nim.<br>Cios ściany rzuca pijaczkiem wprost na stolik patriarchów.<br>Człowieczek chce się uczepić jednego ze stojących przed nimi kufli, ale w jego