ta zakładała radykalną przemianę człowieka przez kolektywnie zorganizowane doświadczenie pracy. Ta przemiana dotyczyć miała także samej natury człowieka - jego śmiertelności. Bogdanow przejęty był fiodorowską koncepcją wskrzeszenia ludzkości, którą pojmował jako Człowieka Kosmicznego, a nie jako zbiorowisko jednostek. Właściwym celem rewolucji komunistycznej była - jego zdaniem - walka ze śmiercią. &lt;orig&gt;Przebóstwiony&lt;/&gt; duchowo proletariusz zamienić miał się w człowieka kosmicznego - Antroposa, zaś rewolucyjna apokatastaza miałaby być odwróceniem kosmogonii. Droga do celu wieść miała przez walkę starego człowieka z nowym (to, co w chrześcijaństwie miało charakter wewnętrznej walki duchowej - w komunizmie stało się krwawą łaźnią zgotowaną swym przeciwnikom).<br><br> Bogdanow był przekonany, że droga do nieśmiertelności prowadzi