Typ tekstu: Książka
Autor: Włodzimierz Kwaśniewicz
Tytuł: Dzieje szabli w Polsce
Rok: 1999
nazwy tej broni, przeniesionej na terytorium Europy przez wschodnich koczowników, nie znajduje odpowiednika w żadnym z języków orientalnych. Po turecku brzmi ona kilidż, po persku szamszir-szemszir, po arabsku saif, po czerkiesku szaszka (od saszeko). W językach europejskich nazwa ta brzmi następująco: po rosyjsku sabla-sablja, po angielsku sabre (przy zamiennie stosowanym określeniu: sword - miecz), po francusku savra, po włosku sciabola, po węgiersku sablya, po niemiecku säbel. Te dwie ostatnie nazwy wraz z rosyjską zbliżone są bardzo do polskiego brzmienia - szabla.
Istnieją kręgi kulturowe, przykładowo Persja, Turcja, Arabia czy Kaukaz, gdzie wymienione wyżej nazwy w pewnym czasie zostały użyte w celu
nazwy tej broni, przeniesionej na terytorium Europy przez wschodnich koczowników, nie znajduje odpowiednika w żadnym z języków orientalnych. Po turecku brzmi ona kilidż, po persku szamszir-szemszir, po arabsku saif, po czerkiesku szaszka (od saszeko). W językach europejskich nazwa ta brzmi następująco: po rosyjsku sabla-sablja, po angielsku sabre (przy zamiennie stosowanym określeniu: sword - miecz), po francusku savra, po włosku sciabola, po węgiersku sablya, po niemiecku säbel. Te dwie ostatnie nazwy wraz z rosyjską zbliżone są bardzo do polskiego brzmienia - szabla.<br>Istnieją kręgi kulturowe, przykładowo Persja, Turcja, Arabia czy Kaukaz, gdzie wymienione wyżej nazwy w pewnym czasie zostały użyte w celu
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego