też wielkich przyjaciół. Prawdziwi zostali w Mouscron, z wieloma z nich niemal codziennie jestem w kontakcie.&lt;/&gt;<br>&lt;tit1&gt;Sentymentalny bogacz&lt;/&gt;<br>W Brukseli gra się tylko dla pieniędzy. Ja nie jestem żadnym wirtuozem, nie zachwycam, wykonuję po prostu swoją pracę. W Anderlechcie nie czuję się dobrze. Dzięki grze tutaj stałem się jednak człowiekiem zamożnym. Ale jestem tym samym Michałem, który kopał piłkę w Polonii Warszawa. Dlatego boli mnie serce, że ten klub umiera. Nie zapominam też o Drukarzu, w którym zaczynałem. Tam teraz na prawej pomocy w juniorach młodszych gra kolejny Żewłakow, mój kuzyn.<br>Czy jest możliwe, że w kadrze zagra trzech Żewłakowów?<br>- Chyba