się przypomniało, że to też taka zabawa kostiumowa: pojechaliśmy jako żandarmeria. Cudem zdążyliśmy: jak my z chłopakami, z tymi rannymi, minęliśmy bramę szpitala, z drugiego rogu wyjechało auto gestapo. Nie pokapowali, władowali się na podwórze. A tamci dwaj i tak skończyli na drugi dzień...<br>&lt;page nr=450&gt; Robert oklapł nagle. Szczęka mu zwisła, zamyślił się z otwartymi ustami. - Eh - zabrał głos Jagiełło.<br>- Jest co wspominać... - westchnął pobożnie pan.<br>- Jak to jest właściwie? Dwadzieścia dwa lata i wspominać? Gdzie jest madame Verey? - zbuntował się Robert.<br>- Przecież walka trwa... - szepnął pan patrząc w kieliszek pod światło bogatych żyrandoli. Orkiestra po raz czwarty już chyba grała "Lamour