gdyby chcieli dać czas Gercinym słowom na godny odlot w stronę Historii. <br>Hans widzi jej ręce roztrzęsione, czuje współczucie napływające, jeszcze bezsłowne, jakby życzliwa ręka bibliotekarza podsuwała mu słownik litości. "Jestem pewien, że znajdzie pan garść słów koniecznych w takiej chwili". <br>- Liebe Frau Gerta... Przecież pani tu nie sama. Pani zapał udziela się... Wiem, że są stowarzyszenia kultywujące tradycyjną sztukę ludową... że w szkołach są godziny języka kaszubskiego... <br>Patrzy na nią i widzi po raz pierwszy jej twarz spękaną zmarszczkami, jak dno jeziora po czterdziestu dniach posuchy. Widzi jej oczy drgające bólem, przez który błysnął teraz uśmiech złośliwy. <br>- To... to łyżka