często jedynym emocjonalnym oparciem, przejmuje on ten wykreowany przez nią obraz męskości jako swój, dystansując się od własnej wewnętrznej męskości. Staje się podejrzliwy wobec siebie, niechętny i wylękniony wobec przejawów męskości, które się w nim budzą. Najpierw jako chłopiec, a potem jako mężczyzna nie będzie zdolny zachowywać się po męsku: zapałać słusznym gniewem, zareagować w sposób zdecydowany, brać odpowiedzialność, aktywnie bronić, chcieć zdobywać, umieć zaszaleć. A w przyszłości może mieć poważny kłopot z emocjonalnym odejściem od matki (która przez całe życie, wprost lub nie wprost, mówiła mu: "Chyba nie zrobisz mi tego, co zrobił tata, ty jesteś inny, lepszy"), a także