przepitą twarzą wydzwonił, a potem zaanonsował:<br><br>- Pierwszy dzwonek!<br><br>Jurczenko pobiegł jeszcze sprawdzić, czy doczepiono wagon towarowy z jego dobytkiem, potem pożegnał się ze wszystkimi i wsiadł do przedziału. Stanął w oknie obok Sierioży, niezręcznie poprawiając binokle na nosie i szarpiąc krótko przystrzyżoną bródkę.<br><br>W ostatniej chwili przybiegła pani Warżańska - uśmiechnięta, zaróżowiona, szczebiocząca. Trzymała w ręce okrągły słomkowy kapelusz opasany szeroką wstążką. Lekki wiatr rozwiewał jej puszyste popielate włosy. Wspięła się na palce do okna, przyciągnęła do siebie Jurczenkę i pocałowała go w same usta.<br><br>- Zuch "oduwanczik"! - rzuciła Wala Kisłowa. - Ja bym się nie odważyła!<br><br>Rozległ się drugi, potem trzeci dzwonek. Pociąg