publicznej rzeczywiście istnieje związek między sukcesami sportowców a nastrojami. Nie zdziwiłbym się, gdyby go nie było.<br>Pogląd, że sukcesy sportowe kompensowały rozmaite niedostatki, był szczególnie popularny w odniesieniu do Peerelu. Rzeczywiście, wtedy coś było na rzeczy. Trzecie miejsce polskich piłkarzy na MŚ w 1974 r. było propagandowo bardzo użyteczne, a zarazem stanowiło jeden z nielicznych propagandowych zabiegów, opartych na czymś autentycznym. To był przynajmniej realny sukces - bardziej niż np. hasło "Polska dziesiątą potęgą przemysłową świata". Sukcesy sportowe mogły mieć wówczas prawdziwy wpływ na nastroje: były w miarę autentyczne (może poza pływaczkami z NRD), dotyczyły wielkiego świata i konkurencji. A przecież właśnie