Aliści innego zdania są niektórzy owego społeczeństwa przedstawiciele. Osobliwie zaś parlament,<br>terroryzowany przez epigonów socrealizmu. Tak nazywano kiedyś ludzi, głównie artystów, opisujących piórem i pędzlem surowy i posłuszny do bólu świat. Taki świat miał się dopiero kiedyś urodzić i budzić się każdego ranka (ale nigdy na kacu), gdy tylko świt zaróżowi Kremla ściany. W takim świecie miejsca na piwo nie było. Podobnie nie ma go dziś, gdy świt różowi gmachy kościołów, odsłaniając na billboardach twarz ojca Rydzyka.<br>Gdyby podobne cudactwa (Przed dwudziestą? Przed dwudziesta trzecią? Na billboardach? Jak daleko od kościołów?) wydarzyły się w Czechach - przed kamerami TV zasiadłby sam pan