w zamyśleniu po pokoju. <br><br>- Widzisz - powiedział - zdaje mi się, że <br>po prostu - nie mam czasu. Na wszystko trzeba mieć czas. <br>Nawet na przyjaźń. <br><br>Stanął przy piecu, oparł się o niego plecami i zamyślił <br>się znowu. Musiał być bardzo zmęczony, bo zamknął <br>oczy. <br><br>Patrzyłam na jego twarz dziwnie pożółkłą, <br>na worki zarysowujące się coraz wyraźniej pod oczyma, <br>na opuszczone kąty ust i szerokie srebrne pasma w jego tak <br>jeszcze niedawno czarnych włosach. Jego ręce błądziły <br>po gładkiej powierzchni pieca, z rozkoszą chłonąc <br>ciepło. Drżał lekko całym ciałem, jakby wstrząsały <br>nim dreszcze. Był widocznie zziębnięty i wyczerpany <br>do ostatka. <br><br>A ja... ja zatrzymywałam