a dowodzeniem. Z dowodzeniem radził sobie znakomicie. Z wiarą i ufnością zabrał się więc do rządzenia. Wielu współczuło mu, że przyszło mu rządzić w czas wojny. Że ciągłe bitwy odciągały jego uwagę od spraw państwa i nie pozwoliły skupić się na zarządzaniu nim. <br>Być może Massud istotnie okazałby się znakomitym zarządcą i zapisał w pamięci Afgańczyków nie tylko jako wspaniały i waleczny partyzancki komendant, ale także jako mądry i sprawiedliwy władca. Być może. Gdyby jednak okazał się przywódcą marnym i rządzić nie potrafił, straciłby dobre imię, a rodacy zapomnieliby nawet jego dawne zasługi. Wojna, której był wybrańcem, wzięła w swojej łaskawości