elementów obrony powietrznej przeciwnika na rzecz załóg rozpoznawczych bronili skrytości prowadzenia rozpoznania, dołączając jedynie do swej opinii nowy element - daleko posuniętej dezinformacji sytuacyjnej podczas wykonywania zadań.<br>Jedni i drudzy byli natomiast zgodni co do tego, że aby wydatnie obniżyć możliwości obrony powietrznej przeciwnika, stosowane przez załogi rozpoznawcze rozwiązania taktyczne winny zasadzać się na szczegółowej znajomości jego systemu obronnego i możliwości pilotażowo-bojowych własnego samolotu czy śmigłowca, nie wspominając nawet o mistrzowskim opanowaniu zasad ich pilotowania na maksymalnych prędkościach i minimalnych wysokościach lotu. Niedwuznacznie wskazywali także na konieczność systematycznego doskonalenia umiejętności kompleksowego wykorzystywania możliwości zamontowanej na pokładach ich maszyn nowoczesnej aparatury rozpoznawczej i