już dalej. Przez moment Szczuka się zawahał. Poczuł jednak, że jeśli tej sprawy nie wyjaśni zaraz, dręczyć się będzie później tym przeoczeniem. Szybko się zdecydował.<br>Podszedł do stojących po drugiej stronie sieni i uchylił kapelusza:<br>- Przepraszam, usłyszałem, że mówili państwo o kimś, kto wrócił z obozu...<br>Tamci, w pierwszej chwili zaskoczeni, wydawali się trochę spłoszeni.<br>&lt;page nr=117&gt; - Owszem - odparł niepewnie mężczyzna. - Moja siostra wróciła.<br>- Z Ravensbruck może? - Tak.<br>Szczuka milczał chwilę.<br>- Proszę mi wybaczyć niedyskrecję...<br>Mężczyzna nabrał już widocznie do niego zaufania.<br>- Ależ proszę bardzo - powiedział życzliwie. - Czym możemy służyć?<br> - Miałem w Ravensbruck kogoś bliskiego. Żonę. Wiem, że nie żyje, ale to wszystko