swoim przekonaniu najbardziej wyzwolona, w istocie najlepiej reprezentująca "dyskretny wdzięk burżuazji" francuskiej. Nie mogłem jej wybaczyć podłości w ich wspólnej z Sartre`em obławie na Camusa. Sytuacja jak z baśni-moralitetu: prawy, szlachetny, prawdomówny człowiek i wielki pisarz opluwany przez parę tak zwanych intelektualistów w imię politycznej poprawności. Jakie doktrynerskie zaślepienie, jeżeli aż całą powieść musiała napisać, Les mandarins, żeby próbować zniesławić Camusa, łącząc jego poglądy z plotkami o jego życiu prywatnym.<br> Ona jako najbardziej słyszalny głos feministek. Źle to o nich świadczy. Szanuję i nawet uwielbiam te, które bronią kobiet ze współczucia dla ich losu. U Beauvoir wszystko było przejęciem