wewnętrzną prawdę i konieczność. Otóż tego właśnie u Jewtuszenki nie znajdziemy. Odsuńmy na bok całą sferę etyki i przeczytajmy te 600 stron zangielszczonego rosyjskiego wiersza bez żadnych uprzedzeń: nie znajdziemy na nich nic poza wyraźnie, jednoznacznie, uderzająco, rozpaczliwie, tragicznie złą poezją. Amerykański czytelnik naprawdę nie musi mieć wobec Jewtuszenki politycznych zastrzeżeń, aby przy lekturze takiego np. fragmentu jego legendarnego "Babiego Jaru" krzywić się, jakby mu kazano żuć cytrynę albo raczej - jako że cytryna ma przynajmniej określony smak i jest strawna - kawałek mydła:<br><br>&lt;q&gt;O my Russian people!<br> I know<br> You<br> are international to the core.<br> But those with unclean hands<br> have often