słucha, kazał nam włączyć radio. Włączywszy, usłyszeliśmy jednak tylko szum &lt;hi rend="italic"&gt;pustego o tej porze eteru&lt;/&gt;.<br>- To już jest ta godzina? - zaniepokoiła się Baata. Istotnie, było już wpół do piątej. Więc czym prędzej zaczęliśmy się przygotowywać do snu.<br><br>Baata odstąpiła mi swoje łóżko, a sama poszła spać do mamy. Prawie już zasypiałem, a może spałem wręcz, gdy usłyszałem skrzypienie jakieś dziwne. Patrzę - drzwi się &lt;hi rend="italic"&gt;same&lt;/&gt; uchylają i ktoś przez nie (ktoś niewidzialny) zakrada się. Słyszę wyraźnie ciche kroki i ciężki, urywany oddech. Mrąc dosłownie ze strachu zapalam lampkę - a to pies Fitzgerald przyszedł do mnie z wizytą.<br>- No chodź tu, Fitzgerald, skoro