tyle<br>publiczne, że można sobie darować bilans faktów. Ich religijna i<br>emocjonalna natura jest tak skomplikowana, że jak dotąd nie znalazł się<br>racjonalny kompromis mogący uśmierzyć konflikt. Nasuwa się wniosek, że<br>skrawek ziemi, będący w swoim czasie sceną ludzkiej tragedii, staje<br>się wygodnym pretekstem do zadawania dalszych cierpień i wszczynania<br>zatargów. Może w takich przypadkach argument uczuciowy oraz<br>pragmatyczny rachunek winien ustąpić przed racjami moralnymi i<br>teologiczną rozwagą? Ale gdzie są moraliści naszych czasów; i jacy<br>teologowie potrafią przekrzyczeć polityczny szum wzniecany wbrew<br>interesom dialogu? Jakie argumenty poczucia godności i dostojności<br>miejsca mogą się przedrzeć przez wzajemną nieufność? Antagonistyczne<br>punkty widzenia