klatki.<br>- O, patrzcie, jaki hardy! Zwierzątka mu przeszkadzają! Coś pan, draństwo to ona z tym dzieciakiem! Nie chce pan, to nie. Obejdzie się! Pijaczyna!<br>- No! No, no! - Zygmunt przystanął. - Pan Bóg sprawiedliwy, choć nierychliwy - ściszył tajemniczo głos i uniósł palec do góry.<br>Na twarzy dozorczyni odmalowało się debilne zaskoczenie. Trafiona - zatopiona! Jak każda dewotka, gdy tylko powołać się przy niej na Boga.<br>Przed drzwiami Kaźmierskiej zawahał się przez moment. Może zapukać, wejść? Z dozorczynią nigdy nic nie wiadomo. Rzeczywiście mogą ich wyrzucić. Głupio jednak włazić w czyjąś prywatność, i to tak bolesną. Bo co może zrobić? Pocieszyć?... Dodać otuchy? Tani samarytanizm