ażeby czuł, iże są ludzie &lt;orig&gt;rycerni&lt;/&gt; na świecie, którzy swej ziemi bronić udzierżą. Hej!<br>Tak też uczynił, jako że rad był i &lt;orig&gt;mocen&lt;/&gt; dopomóc ojczyźnie, a córkę, iżby węgierskiego gagatka oko za nią nie mierziło, zamknął w klasztorze. <br>Zasię na odjezdnym wielkim przekleństwem jej zagroził, jeśliby dla przestrogi ojcowskiej posłuch zatraciła. <br>A on ci cudzoziemski pan korale i różne klejnoty dziewce &lt;orig&gt;przekazował&lt;/&gt;, srebrne zamczyska i złociste komnaty zbudować przyrzekał, a czarownice- -cyganichy takie rzucały na nią uroki, że córka pana Morskiego wolę rodzica podeptała i na ucieczkę z klasztoru zezwoliła. <br>Sam ów książę po nią przybył, na mnicha się przeobraził, do