oraz podejmowali decyzje w sprawach wojny i pokoju. Po tym niezbędnym objaśnieniu narrator podejmuje przerwany wątek: <q>"Wspomniany Folkbert miał syna imieniem Helko, zbliżał się zaś termin owego wiecu i Helko winien był się tam udać wraz z innymi młodzieńcami. Pewnego ranka, gdy ojciec rozmawiał z synem, powiedział m. in.: ŤJestem zatroskany o mojego drogiego Wini [ to jest o Lebuina] - tak go bowiem zwykle nazywał - obawiam się, aby nie trafił na takich, którzy go nienawidzą i albo sami go zabiją, albo zaprowadzą na wiec, aby go zabitoť. Wtem, gdy tak rozmawiali, psy na podwórzu zaczęły ujadać i złościć się na przybysza. Wyszedł