uszliby daleko. Od Tomanowej cały czas trzeba było wspinać się w górę, plecaki ciążyły i uwierały... Po czterdziestu paru godzinach od opuszczenia schroniska Kertesza, dobrnęli do wsi Kościelisko, do przyjaciela Krzeptowskiego, Józefa Słowińskiego. Ten, gdy zobaczył w progu pięciu dryblasów, ledwie powłóczących nogami, oniemiał z wrażenia. Po chwili w chałupie zawrzało. Wszyscy domownicy chcieli usługiwać niecodziennym gościom. O tym przejściu Józek opowiadał później Wojciechowi Adamieckiemu: Wierz mi, wtedy człowiek robi się mało podobny do człowieka. Szliśmy 11 dni z Budapesztu do Zakopanego na nartach. To dopiero był numer! Wielokrotnie otarł się o śmierć, ale inteligencja i spryt spowodowały, że pozostał nieuchwytny