Zakopanem jeszcze jesienią 1939 roku.<br>Marusarz miał w głowie kompletny zamęt. Nie był w stanie<br>zrozumieć, jak człowiek ze świata sportu mógł otoczyć się na<br>takie dno upodlenia.<br> Gestapowiec, udając w dalszym ciągu człowieka kulturalnego,<br>pozwolił więźniowi zapalić papierosa i zaciągnąć się parę<br>razy, po czym słodkim tonem, z pewnym zażenowaniem,<br>rozpoczął swoje expose.<br> - Herr Marusarz - mówił powoli, wplatając jak najwięcej<br>znanych mu polskich słów - ja pana bardzo przepraszam, że znalazł<br>się pan w takiej nieprzyjemnej sytuacji.<br>Mogę tylko panu dać słowo, że to się szybko skończy.<br>Wszystko zależy od pana. Jeszcze dziś może być pan wolny.<br>Muszę jednak otrzymać pewne