kształt malowanego obiektu. Pociągnięcia pędzlem miała bardzo śmiałe i zdecydowane. Widać było w sposobie Jej malowania umiejętność nabytą długoletnią pracą. Od czasu do czasu odchylała głowę, dłuższą chwilę się namyślała, by w pewnym momencie zapytać czy to jest dobre co namalowała. Następowała chwila dyskusji, w której rzecz prosta, nie zabierała zbyt wiele głosu. Po tym, malowała dalej, rzucając od czasu do czasu jakąś uwagę. Seans pejzażowy nie trwał nigdy dłużej jak półtorej do dwóch godzin, po czym zanim spakowała sprzęt, medytowała chwilę nad ukończoną pracą, robiąc czasami jeszcze poprawki. Mówiła nieraz: "jak to trudno być pewnym, że to co się robi jest