posuwa. Ktoś zapewne z domu?<br>- Nie, to nikt z domu... Swój nie posuwałby się tak ostrożnie. - Widać nas... Pani ma białą sukienkę... Prędko za ten krzak! Panna Wanda kocim ruchem zapadła za krzak, a Adaś przylgnął do ziemi, tuż obok.<br>Jakiś gęsty cień o ludzkich kształtach przekradał się pod drzewami; zdążał w swoim czujnym pochodzie do lasu przez zarośla ku dróżce, wiodącej w stronę domu.<br>- Skąd on idzie? - szepnął Adaś. - Wyszedł z lasu...<br>- A co jest za tym lasem?<br>- Żywotówka... Tam jest pusty dom. - Winnickich?<br>- Skąd pan wie? Tak... Winnickich... - Niech pani natęży wzrok &lt;page nr=79&gt;.<br>- Nie mogę rozpoznać... O, teraz widać, bo