na łbie upominek?... Nie wyglądasz tak, przyjacielu, jak gdybyś łatwo mylił drogę. O, nie! Gadaj prawdę, po coś tu przylazł?<br>- Zbłądziłem - twierdził Adaś uparcie.<br>Nie mógł w oszołomieniu wymyślić niczego lepszego.<br>- Właśnie w te strony! - zaśmiał się nieprzyjemnie chudy. Nagle urwał ten śmiech, przyjrzał się chłopcu zmrużonymi oczami i rzekł zdławionym głosem:<br>- Siadaj! A ty stań poza nim... Jeżeli się ruszy, zdziel go po głowie.<br>Adaś usiadł chętnie, gdyż nogi pod nim dygotały. Rozmyślał z rozpaczliwym pośpiechem nad tym, co im powie.<br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br>"Awanturnik... - myślał Adaś. - Awanturnik, który ciężko za to zapłaci. Ale to jeszcze chyba nie koniec. Nie będą go tu