W NIEBIOSACH&lt;/&gt;<br><br>Przybyła dusza na klęczkach do nieba w bożą obczyznę,<br>Nie chciała patrzeć na gwiazdy i na wieczności pierwszyznę.<br><br>Nie chciała ulec weselu, ni nowym jaśnieć obliczem,<br>Ani wspominać nikogo, ani zapomnieć o niczem.<br><br>I rozpuściła warkocze i pomyślała w błękicie,<br>Że w niekochanych objęciach przemarnowała swe życie,<br><br>Bez zdrady i bez oporu, starannie kryjąc swą ranę,<br>Pieściła usta nielube i oczy niemiłowane.<br><br>I trwała dla nich bezwolna, i kwitła dla nich bezduszna<br>I przezywała je - losem i była losom posłuszna.<br><br>A nie kochała tak tkliwie, a nie kochała tak czule,<br>Że nikt w jej jasnym uśmiechu nie trafił myślą