Zatrzymajmy się chwilę przy "szabelce" i "czapeczce z Baru". Chodzi o to, że z "porządkiem szarży" - z tanecznym i militarnym pędem, z jego szybkością - łączy się pewna prawidłowość językowa: potrzeba zdrabniania. Wynika ona z nader oczywistego faktu: z tego, że "małe" bardzo często jest po prostu szybsze od "dużego". Słowa "zdrobnione" są więc szybsze, poręczniejsze - bo są w szczególny sposób "lżejsze", "lotniejsze" - chyba nawet artykulacyjnie - od "normalnych" form wyrazu. (Owa skłonność do zdrabniania słów, gdy trzeba oddać szybko zjawiska prędkie z natury i z prędkością związane, ujawnia się również w zorientowanym na ekonomiczność współczesnym języku potocznym: "mieć drobne pieniążki" znaczy tyle